Zakenman Lu Xianfeng betaalde eerder dit jaar 280 miljoen Australische dollars voor Van Dieman’s Land Co (VDL). VDL is het grootste melkveebedrijf van Australië en ligt op het eiland Tasmanië aan de noordwestkust.
De overnamesom van 280 miljoen (192,2 miljoen euro) wordt gezien als een forse prijs voor het 17.000 hectare grote bedrijf. Maar Lu Xiangfeng, die zijn fortuin verwierf met Ningbo Xianfeng New Material Co, een textielbedrijf, wil meer met VDL dan enkel melk produceren voor de Australische zuivelindustrie.
Koelvlucht
Eind november werden de plannen van Xiangfeng wat duidelijker. Hij presenteerde plannen om wekelijks 50.000 liter verse melk naar China te transporteren per vliegtuig van het vliegveld van Hobart rechtstreeks naar Ningbo, de op één na grootste stad in de Chinese provincie Zhejiang. Volgens het plan zal in de eerste helft van 2017 een Qantas Boeing 767 starten met het luchttransport van melk.
Xiangfeng hoopt echter dat dit slechts het begin is. Zijn doel is meerdere koelvluchten per week, niet alleen met melk, maar ook met andere verse Tasmaanse producten zoals zalm en schelpdieren.
‘Mining to dining’
De visie van Xiangfeng spreekt tot de verbeelding en geeft vorm aan de ‘mining to dining boom’. Daarmee wordt de transitie van leverancier van energie en minerale grondstoffen naar leverancier van agrarische producten bedoeld. De export van energie en grondstoffen naar China was een belangrijk onderdeel van de Australische economie in de laatste 15 jaar. De groeiende voedselexport compenseert het teruglopen ervan deels.
Er zijn nog wel wat praktische zaken die Xiangfeng in de weg staan. De landingsbaan van Hobart Airport moet nog verlengd worden, wil er een Boeing 747 kunnen landen. Desalniettemin zouden Chinese consumenten in juni 2017 verse melk moeten kunnen kopen van Australische koeien in handen van de Chinese investeerder.
De prijs van vers
David Beca is CEO van VDL Farms en verantwoordelijk voor het reilen en zijlen van het melkveebedrijf. Hij zegt dat het mogelijk is de melk binnen drie dagen van de uier naar een glas in Ningbo te transporteren. Dat is vergelijkbaar met de tijd die nodig is om de melk in een Australisch supermarktschap te krijgen.
Volgens plan moet de melk per vrachtwagen in zeven uur van VDL naar een zuivelfabriek nabij Hobart getransporteerd worden waar het wordt verwerkt en verpakt. Vanuit daar gaat het per 10 à 11 uur durende koelvlucht naar China. Eenmaal in China wordt het na controle van de Chinese autoriteiten gedistribueerd naar de detailhandel.
Goedkoop wordt het niet voor de Chinese consument. Beca gaat er van uit dat de prijs voor een liter verse Australische melk in Ningbo tussen de 10 en 15 Australische dollar (6,90 en 10,35 euro) zal liggen. In de supermarkt op Tasmanië kost dezelfde liter melk slecht één Australische dollar (69 eurocent). De premie die de Chinezen betalen voor gegarandeerde versheid en kwaliteit is dus hoog. Aan de kwaliteit van de Tasmaanse melk wordt nauwelijks getwijfeld. De lucht is nergens in de wereld schoner. Een bezoek aan VDL laat het beeld van gezonde dieren en groene weiden achter.
Maar dan nog zal de welvarende Chinese middenklasse ervan overtuigd moeten worden dat de Chinese melk nog altijd van aanzienlijk mindere kwaliteit is en dat de voedselveiligheid ervan niet te garanderen is. Het is natuurlijk zo dat de Chinese melkveehouderij zichzelf schade heeft berokkend met recente voedselschandalen. In 2008 werden 300.000 mensen ziek, 6 stierven, door nierproblemen. De oorzaak was melamine in de melk, waarschijnlijk toegevoegd om het eiwitpercentage hoger te laten lijken.
Chinese zuivelmarkt
Vanzelfsprekend werken de Chinese autoriteiten aan een betere binnenlandse voedselproductie. Han Changfu, minister van landbouw in China, maakte tijdens een conferentie bekend dat 99,3 procent van de binnenlands geproduceerde verse melk en 99,5 procent van de binnenlandse zuivelproducten de kwaliteitsinspecties in 2015 doorstonden.
Het grootste risico voor Xiangfeng’s melkveebedrijf dat nu VAN Dairy heet, is dat Beijing meer gaat inzetten op de ontwikkeling van binnenlands zuivelproducenten en de import moeilijker gaat maken.
Maar voor nu kunnen zuivelliefhebbers in Ningbo uitkijken naar melk waaraan ze de frisse lucht van Tasmanië kunnen ruiken en het groene gras kunnen proeven, los van het feit dat ze diep in de zak moeten grijpen voor dat privilege.
Bron: Dairy Herd
